Stel je, misschien als metafoor, het volgende voor:
Je hebt een nachtmerrie. Misschien de zoveelste, of een herhalende. Op dat moment ben je je er trouwens niet van bewust een nachtmerrie te hebben. Je beleving is bezeten door die denkbeelden; je zit er helemaal in, bent er volledig door bezet; overweldigend door een oncontroleerbare, als angstaanjagend ervaren bedreiging.
Het zou dan al heel fijn zijn wanneer je tijdens deze narigheid kunt bedenken -al dan niet met hulp- dat je een andere betekenis kunt geven aan wat je ervaart. Misschien positief leert denken. Of met wat spirituele kennis misschien ontdekt het als onwaar te kunnen denken/dissociëren. Manipulaties binnen de mind, de denkgeest.
Deze ‘spirituele bypass’ werkt mogelijk tijdelijk, met alle gevolgen van dien, maar niet meer tegen beter weten in. Van een heel andere orde dan iets (hoe waar en waardevol dan ook) te geloven, is het te wéten, vanuit de directe eigen ervaring.
In dit voorbeeld: het waarachtige authentieke besef dat de nachtmerrie niet is wat het lijkt. Terwijl die droom mogelijk nog wel een tijdje doorgaat. Misschien wel door móet gaan om te leren bewust aanwezig te zijn bij wat je zo aangrijpt. Contact durven te maken met deze denkbeeldige angstprojectie dat de nachtmerrie is, zonder het bewustzijn te verliezen.
De nachtmerrie zal dan oplossen in bewustzijn waardoor je er uiteindelijk volledig van verlost zult zijn. Een moedig, mooi therapeutisch proces. Waar vanuit de mogelijkheid ontstaat om te ontwaken. Je weer te herinneren wat werkelijk waar is.
Dat is de diepste vorm van genezing, healing.