Weerstand tegen wat gevoeld wordt, als gevolg van conditionering en trauma, leidt tot in-en externe conflicten. Dit is een van de belangrijkste oorzaken van psychisch lijden.
Het bekende recept voor lijden, waarmee het zich onderscheid van het ervaren van lichte tot extreme vormen van pijn is: ‘Iets niet willen dat er is of iets willen dat er niet is’.
Vaak ervaren als wanhopig proberen te zijn wie we denken te moeten zijn, aangejaagd door wie we denken te zijn. Een continu conflict dus tussen wat is en wat we nastreven. Tussen dit moment en het denkbeeldige verleden en toekomstbeeld.
Een ervaren verschil dat niet geaccepteerd wordt. Het is vaak niet makkelijk om bewust aanwezig te blijven bij wat we voelen, of het komt gewoon niet in ons op. We zoeken dan afleiding en gaan vermijden. Of dissociëren, projecteren, of analyseren. Of ‘verspiritualiseren’. Of we verdwijnen er helemaal in.
De impuls om te vluchten bij ervaren gevaar is trouwens vanuit evolutionair perspectief een functionele en daarmee diep ingeprente overlevingsstrategie.
De hersenen maken echter geen onderscheid tussen psychologische/emotionele beleving van gevaar en werkelijk lichamelijke bedreiging. In het eerste geval vluchten we dus eigenlijk voor onszelf.
En terwijl het een begrijpelijke reactie is, is het opnieuw een afwijzing van wat we voelen en wie we zijn!
En nu doen we het zelf. En we hebben het vaak niet eens door want het gebeurt vaak onbewust.
Hierdoor missen we de kans om nú te ervaren hoe we gezond en constructief met onze gevoelens om kunnen gaan. En dat dat nu veilig is.
We blijven dan geconfronteerd worden met alle in-en externe gevolgen van dit vermijdingsgedrag. Lichamelijke klachten, relatieproblemen, brainfog, burn-of bore-out, stemmingsproblemen, angsten en fobieën en herhalende problematische gedragspatronen zijn allemaal een gevolg van deze afwijzing en ontkenning.
Omdat ‘gewoon loslaten’ veelal (nog) niet mogelijk, is bovenstaand patroon te doorbreken door:
- Bewustwording/herkennen van wat er werkelijk aan de hand is.
- Het erkennen en aanvaarden van de situatie zoals je die nu beleeft.
- Gaan begrijpen wat er, hoe en waarom ervaren wordt.
- Vandaaruit de gevoelens accepteren en doorleven.
- Om van daaruit te kunnen zien wat logische en wenselijke vervolgstappen zijn. Zoals het corrigeren van achterhaalde overtuigingen en op trauma gebaseerde conclusies, beslissingen en gedragingen die je niet meer dienen.
Je zult dan het vertrouwen ontwikkelen dat wat je ontdekt hebt uiteindelijk op moeiteloze en authentieke manier geleefd kan worden.
Je perspectief gaat schuiven.